با درود به همه گروه ها،
جدا از روز دروغ استاد یعقوبی تنها اپیزودی که توانستم با آن ارتباط برقرار کنم تو خانه را آن دور می دیدی بود. از تماشای این تکه نمایشی بسیار لذت بردم چرا که هویت مستقلی داشت که به زیر سایه محمد یعقوبی بزرگ پنهان نشده بود.
چیزی که در نمایش 25 خودنمایی می کند مشکلات ناشی از متن نمایشی است. همان مشکل همیشگی تئاتر. اگر متنی دراماتیک باشد فارغ از هر سلیقه و دیدگاهی قادر به برقراری ارتباط است. متن ها در این نمایش مشکلات بنیادینی داشتند. در بعضی حتی اصول منطقی رعایت نشده بود. انتخاب متن هوشمندی یک کارگردان است و بابت یک متن ضعیف نمی توان تنها به نویسنده خرده گرفت. من همه اپیزودها را با دقت تماشا کردم. متنی که امکانات نمایشی بالقوه ای داشت تو خانه را آن دور می دیدی بود. داشتن حداقل امکانات نمایشی به بازیگران امکان می دهد به جای نمایش خود بر صحنه تئاتر به ایفای نقش بپردازند. این اتفاق را در تو خانه را آن دور می دیدی شاهد بودم. بازی مهتاب به نمایش گذاشتن بازیگر نبود و چون هر کنشش بر صحنه برخاسته از موقعیت نمایشی متن بود بر دل می نشست و تاثیر می گذاشت. به کارگردان، نویسنده و بازیگران این اپیزود تبریک و خسته نباشید می گویم. موفق باشید.