ما روز شنبه ردیف اول بالکن نشسته بودیم و نه سروصدای تماشاچیا اذیتمون کرد نه کسی رفت و آمدی داشت. دید خوبی هم داشتیم برخلاف تصورم. درباره‌ی نمایش هم با توجه به بازیگرا و این که از همه قشر جامعه میان نگاه میکنن انتظار نمایشنامه‌‌ی خاصی که چند لایه باشه و.. نداشتم. همه چیز ساده گرفته شده بود درست مثل موضوع نمایش که اتفاقات یک مهمانی خانوادگی رو نشون میداد. بنظرم دوستانی هم که برای تماشا کردن میان انتطار یه چیز خارق العاده نداشته باشن و اونا هم ساده بگیرن تا لذت ببرن. هدف من از دیدن این نمایش صرفا سرگرم شدن و خندیدن بود که نمایش پپرونی برای دیکتاتور موفق بود از این نظر.

تبریک میگم به عوامل این تئاتر که در بدترین نمایشی که خودم و دوستانم دیدیم رتبه‌ی اول رو کسب کردن و فکر نکنم حالاحالاها صدر جدول رو از دست بدن. فاجعه بود و از این که چطوری همچین امتیازی رو کسب کرده در تعجبم!!! نمایش نه چیزی به آدم اضافه میکنه و نه احساسی رو زنده. دیالوگ های مثلا تکان دهنده‌ش رو هم اگه شما خیلی تیز باشید و با اون بیان ضعیف متوجه بشید صرفا جمله‌های کلیشه‌ای که شما تو اینستاگرام قبلا خوندید و از حفظید.

خسته نباشید. طراحی صدا و موسیقی فوق العاده بود و واقعا غافلگیر شدم که تا این اندازه تک تک لاین‌های صدا و افکت در خدمت این اثر ساخته شده. نور پردازی و طراحی صحنه با این که شاید در نگاه اول ساده بودن ولی روح آدم رو سر بزنگاه لمس میکردن مثل اون قسمت رقصیدن.. بازی آقای مهران مرادی و آقای محسنی خیره کننده بود و از جون و دل مایه گذاشتن. نمایش نامه رو متاسفانه خیلی قسمت‌هاش رو متوجه نشدم کاش مطلبی درباره‌ی این اثر نوشته شده بود و با خوندنش سوال های ذهنم رو جواب میداد

عالی بود و مشخص بود واقعا زحمت زیادی کشیده بودن برای تک تک جمله ها و نتیجه‌ش هم خنده‌ی از ته دل تماشگران تو سالن بود. خسته نباشید میگم و ممنون از این شب فوق العاده ای که برامون ساختید. من که سیر نشدم و یک بار دیکه هم با خانواده میام