بی‌نظیر بود. مثل تجربه‌ قبلیم از تماشای نمایش گروه چراغ خواب
اقتباس عالی از قصه چرا چرا چرا خانم کلرژوبرت انتشارات سوره مهر.
تلفیق نمایش سنتی ایرانی اسلامی تعزیه، با هنر روز
با موضوع نیازهای اساسی انسانیت یعنی آزادی، آزادگی و ذلت‌ناپذیری..
با نقش‌آفرینی پرنده‌هایی که هرکدوم نماد گرفتاری در یک تله شخصیتی بودن (کاش این موضوع در گفتگوهای بین پرنده‌ها پررنگ‌تر بود)
محتوای ارائه شده به طریقی بود که هر خانواده بسته به ارزش‌های خودش می‌تونه اون رو تفسیر کنه، ممکنه خانواده‌ای اون رو نمایش اعتراضی داخلی قلمداد کنه، یکی مناسبتی صرف از نوع مذهبی، برای یکی تداعی کننده ظلم جاری علیه ملت‌های تحت استعمار و ... باشه و ... . ممکنه هرکس به فراخور تفکراتش نقدی روی متن داشته باشه که شخصی هست. مثلا تاکید روی قیام و جنگیدن امام حسین علیه‌السلام ممکنه برای قشری که قائل به دفاع صرف ایشون هستن پسندیده نباشه. برای عده‌ای هم ممکنه صرفا یک نمایش کودک درس‌آموز باشه. با این تفاسیر، انتخاب موضوع و ارائه گروه چراغ‌خواب بنظرم ... دیدن ادامه ›› شجاعانه بود.
اما بعد :)
بوی نویی دکور محسوس بود. اگر کسی حساس هست پیشنهاد می‌کنم چند روزی صبر کنه تا بطور کامل رفع شه. کمی زمان‌بندی پخش صدای ضبط شده و ... دچار اشکال بود و معدود دفعاتی نور، که البته برای روز اول نمایش طبیعی بود. اما بعنوان مخاطب احساس می‌کردیم که برخی از هنرمندان عزیزمون روی صحنه، نمی‌تونستن حس منفیشون نسبت به این اتفاق رو پنهان کنن. البته که زیبایی تئاتر به ارتباط مستقیم احساسات هنرمندان و مخاطبان هست. لازم به ذکره با سخاوت تیم نمایش درخت گیلاس، مخاطبان روز اول نمایش به بازدید مجدد با تخفیف ویژه دعوت شدن.
با توجه به ارتباط نمایش با عاشورا، طبعا جایی برای اجرای طنز وجود نداره. اما بعنوان مخاطب نمایش کودک خیلی هم بدمون نمیومد که یه بخش‌هایی بازخورد لبخند هم گرفته می‌شد از مخاطب. مثلا جا موندن خانم باروتچی عزیز و اشاره آقای انصافی خیلی جالب بود. پیشنهاد می‌کنم اگر مناسب دیده شد، روی تکرار چندباره همین ماجرا کار بشه. یعنی خود خانم باروتچی (و نه عروسک‌ها که شخصیت منحصر بفرد خودشون رو دارن) گهگاه جا بمونن از ریتم و خانم طیار یا آقای انصافی با واکنشی که لبخند بیاره ایشون رو برگردونن به ریتم. صرفا اگر جا داشت.
اما در خصوص آقای دارکوب با هنرمندی جناب امیرمحمد انصافی، اگرچه طاقت‌فرسا شاید باشه، اما کاش اگر قرار هست مخاطب بازی‌ساز دارکوب رو ببینه، ایشون رو در حالت بازی ببینه. مثلا دارکوب یه گوشه‌ای برای خودش مشغول باشه. یا اینکه کلا دیده نشه. نگاه من مخاطب به اون گوشه از صحنه مثل ضبط گهگاه تصویربردار یک بازی فوتبال بود از بازیکنانی که روی نیمکت هستن و منتظرن نوبت بازی‌شون برسه..
چقدر نقش‌آفرینی برادران انصافی در شبیه‌سازی تعزیه عالی بود. خصوصا برای کودکانی که تجربه تماشای این هنر آیینی رو داشتن. هرچند شاید، شاید، کودکان در رده سنی ابتدای بازه اعلام شده، توان پردازش تمام جملات اولیاخوان رو نداشته باشن با اون سرعت.
بخش‌هایی از نمایش، به طور ویژه‌ای هنر بازیگران عزیز رو به رخ می‌کشید که انصافا هم تحسین برانگیز بود. حتی من مخاطب هم در لحظاتی که بقیه رو میخکوب صحنه اجرا می‌دیدم حس خوبی داشتم.
عزیزانی که قصه‌های مجید رو دیدن قبلا، حتما تسبیح معلم ریاضی خاطرشون هست! صدای تق تق تسبیح و دلهره‌ای که می‌داد به محید. درخت گیلاس هم یک همچین بخشی داشت که جالب بود.. صدایی که پخش می‌شد و پیام‌آور سر رسیدن دارکوب زورگوی قصه بود..و البته جزء جذابیت‌های نمایش بود.
طراحی صحنه و نور پردازی و .. هم حساب شده و عالی بود که البته قطعا با تکرار نمایش بهتر از این هم خواهد شد.
طراحی و ساخت عروسک‌ها هم خیلییی عالی بود. دکور نسبتا مینیمال به دور از اضافات، با طراحی آرامش‌بخش که البته در بعضی بخش‌ها شاید استواری بیشتری هم نیاز باشه.
از اینکه هنرمندان عزیز با روی باز، رودررو پیشنهادات مخاطب رو شنیدند هم متشکرم.
و پیشاپیش بابت توجه به پیام مخاطبان در تیوال هم قدردانم.


و البته، طبق معمول، ای کاش محیط و مسیر رسیدن کودکان به مرکز نمایش کانون، انقدر مسموم نبود. و بچه‌ها داد و ستد و مصرف مخدرات توسط نوجوان‌ها و ... رو نمی‌دیدند‌‌...

فقط هزار هزار حیف که برای دیدن نمایش‌های کانون ناچاریم از وسط محیط مسموم پارک، با کودکان رد شیم. مصرف و فروش علنی مخدرات و ....

بلیط ردیف اول مناسب نبود چون خیلیییی نزدیک به دکور بود و در یکی از صحنه‌ها که نیاز به جابجایی دکور بود چرخ دکور به پای ما برخورد کرد و آسیب زد. صدای برخی از عروسک‌گردانان عزیز واضح و شفاف نبود نسبت به صدای موسیقی در حال پخش. سالن گرم بود و صندلی این سالن صندلی کودک هست. همچنان خیلییی خبری از رنگین‌کمان و توپ‌های رنگی مشهود رو زمین پارک نیست.
ممنون از زحمات هنرمندان و عروسک‌گردانان عزیز. طراحی دکور جالب و زیبا و پویا. نمایش با داستان یک موجود خیلی عجیب مشابهت موضوعی داشت و هرکسی از ظن خود شد یار من. فکر می‌کنم برای حدود ۵ سال به بالا کااااملا قابل فهم باشه.

بسیار شاد و فرح‌بخش بود. آقای انصافی واقعا تو اجرای چندین نقش
و تسلط به صحنه نمایش و اکت و ... هنرمند واقعی هستن و خوب پیداست در خونشون هست اجرا. طبق معمول اغلب نمایش‌ها شوخی‌هایی وجود داشت که بزرگترها متوجه میشن و در حالت سخت‌گیرانه، درمورد کودکانی که متوجه میشن این شوخی‌‌ها رو و می‌خندن به اینها یکم زنگ خطر محسوب میشه. مثل جابجا گفتن حرف در ادای بعضی کلمات و ... . نور و صوت هم خیلی خوب بود. اجرای نقش پیروز هم خیلی خوب بود خصوصا وقتی لازم بود پیش از موعد به زمین بیان با هر ترفندی که شده. یکمی آقای غول روزمرگی برای زیر ۶ سال ترسناک بود که من دست دخترم رو گرفتم تو اون لحظات. هم برای کوچکترها جذاب بود هم بزرگترها. و هم برای کوچکترها چندین پیام داشت هم بزرگترها. از جمله پیام اصالت نوروز و نوروزخوانی اقوام برای بچه‌ها. و پیام "فرزند زمانه خودت باش" و اعتماد به نسل جدید، و کارکرد تلفیق آگاهانه و درست سنت و مدرنیته برای بزرگترها. و این رو هم در موسیقی هم در اجرا هم در دکور می‌شد به خوبی لمس کرد‌.
در مورد گریم و لباس آقای انصافی بزرگ و بزرگوار، بنظرم جاداشت کمی بیشتر لباس عمونوروز ... در تصویر دیده بشه و به فضا و رنگ عمونوروز ایرانی نزدیک‌تر باشه.
یکم مدت زمان اجرا خارج از توان یکجانشینی برای بعضی‌ بچه‌های خیلی کوچک بود.
بخش‌هایی از اجرا بنظرم نیاز به پرورش داشت. مثل معرفی و پرتاب عروسک‌های دست‌ساز حاجی فیروز بعنوان نماینده‌ها. و محل قرارگیری بشقاب نسبت به دید بچه‌های تماشاچی موقع برخورد پیروز با بشقاب ماهی ‌.

امیدوارم مجددا بتونیم بریم نمایش رو از نزدیک ببینیم و باز لذت ببریم‌.

مثل گذشته، اجرای جناب انصافی عالی. تسلطشون روی فضای نمایش عالی. تعامل لحظه به لحظه با بچه‌های حاضر در سالن. پر از صدای خنده بچه‌ها و حتی بزرگترها. چندین نقش که توسط یک بازیگر اجرا میشن و تک‌تکشون دلنشین هستن. کلی از ایده‌های به ظاهر ساده اما بشدت دلنشین و صمیمی شخصیت‌ها ایده گرفتیم. قصه خیلی شیرین. فقط یه سوالی پیش اومده بود که گیلاس‌ها که سفید شدن چرا با قرمز صورتی نشده بودن مثل پیراهن روی طناب. فکر می‌کنم بی‌رنگ بودن گیلاس‌ها گزینه بهتری بود. اما این بی‌رنگی چطور قابل اجرا بود رو نمی‌دونم طبعا، اما مطمئنا ایده بسیار عالی توسط آقای انصافی جایگزین می‌شد.

اما سالن نمایش...
به تازگی گویا درگیر پروژه رنگ و ... بودن و مدت انتظارمون تا شروع نمایش به تحمل بوی رنگ گذشت که گویا قصد جمع شدن هم نداشت تو فرهنگسرا به این زودی ها. صندلی‌ها نا_راحت بودن واقعا. نور جالب نبود یه جاهایی حس می‌کردیم بازیگر مجبورن خودشون رو به زاویه نور درست برسونن جای اینکه نور روی بازیگر باشه.
این نمایش بخش موزیکال کم نداشت که دو تا نقد داشتیم نسبت بهش. یکی کیفیت و میزان بلندی صدای پخش شده و نوسانش بود (ولوم صدا کم بود و وسط خوندن بمرور یا یکباره زیاد می‌شد) و یکی هم موردی که به جناب انصافی برمی‌گرده. ریتم موسیقی برای درک بچه‌ها کمی تنده. یعنی تا بیان یک جمله رو پردازش کنن جمله بعدی گذشته. و خوب بخشی از داستان اساسا توی همین موسیقی روایت می‌شد و گاها بچه ازش جا می‌موند. دو اینکه وقتی داستان در موسیقی داره روایت میشه نیاز داشتیم صدای خواننده رو غالب بشنویم نسبت به ساز.

در کل بسیار عالی بود و حیف که آخرین سری اجرا در تهران بود احتمالا.