در سکوت نوشتن را دوست دارم. هرچند صدایش در میاید و همه سکوتها را در هم میشکند.
قلمم را میگویم ... وقتی که لب بر گونه سفید کاغذ می‌گذارد, صدای بوسه اش, رسوا میکند متن هایم را ...
و دستهای من است که بالا میرود,
و من تسلیم نگاه تو میشوم.

(ج.امید)