به گفته این کارگردان نمایش «سینماهای من» شامل ۴ اپیزود میشود که در آن ۴ سینمای قدیمی ایران مرور خواهد شد. سینما کاپری که در میدان ۲۴ اسفند سابق و میدان انقلاب کنونی واقع شده بود و دو بار در آبان ۵۷ دچار آتش سوزی شد و بعد از بازسازی با عنوان سینما بهمن به کار خود ادامه داد، سینما شهر فرنگ، سینما رادیو سیتی که سال ۳۷ افتتاح شد و آن هم در ایام انقلاب به آتش کشیده شد و سینما متروپل که در اطراف لالهزار ساخته شده، از جمله سینماهایی هستند که در این نمایش به آنها پرداخته میشود.
رحمانیان چهار اپیزود نمایشنامه خود را این گونه توصیف کرد: «در اپیزود سینما کاپری به بررسی سینمای موج نوی ایران و ۱۲ سال طلایی آن از سال ۴۵ تا ۵۷ میپردازم. اپیزود سینمای شهر فرنگ با نگاهی به سینمای دهه ۶۰ ایران نوشته شده، سینما رادیو سیتی که یکی از پاتوق های سینمای روشنفکری ... دیدن ادامه ›› در آن زمان بود به فیلمهای روشنفکری سینمای ایران نگاه میکند و اپیزود آخر به عنوان سینما متروپل نگاهی به تاریخ سینمای دهه ۸۰ ایران خواهد داشت که در این اپیزود فیلمهای زنانه و فیلمهایی که ستارگان آن از میان دخترها به میان آمدهاند مورد بررسی قرار میگیرد.»
سلام . من سه نمایش قبلی استاد رحمانیان را دیدیم . به ترتیب از ترانه های قدیمی از تاتر دور تر میشیم . کار آخر استاد به شدت به مخاطب عام نزدیک میشود و اگر ذهن سینمایی به شدت قوی نداشته باشید ( بنده اندک ییگیری سینمایی داشتم) با اثر ارتباطی نمی گیرید . 4 اپیزود معمولی و گاها خسته کننده . مبلغ بلیط هم مزید بر علت بود که هی ساعت را ببینم و متوجه شوم این اثر چقدر گران تمام می شود .
بنظرم اگر وسواس بسیار در مورد خاص بودن نمایش وجود داره ، خود شخص مکلف هست که بررسی های بیشمار انجام بده . ولی دیدن یک کار و برچسب عوام بودن کار صحیحی نیست . مگه در سال در این کشور چند تیاتر به سبک خاص اجرا میشود که اینگونه از بقیه تیاترها توقع خاص بودن داریم. و همه آزاد در انتخاب نمایش هستیم .
در مورد قیمت بلیط : قرار نیست وقتی کاری قیمت بالایی دارد کیفیت بالایی هم داشته باشد. چه بسا همگی این تجربه رو داشتیم که گاها تیاترهایی با قیمت 12 تومن بسیار زیبا و دل نشین و به یادمانی شدند.