علی اکبر علیزاد:
دوستان عزیز تیوال ! من بی اندازه از واکنش های أولیه شما در کارم استفاده کردم! خانم ثانی، جناب ابرشیر و بهرنگ! و بقیه دوستان! به طور قطع این واکنش های أولیه خالی از هر گونه ادعا و در فضایی نوشته شد که برایم محترم است! و واقعا در تفسیرهای بعدی من اثر گذار بود!

من در مورد منتقد نوشتم و نه مخاطب! و از نظر من منتقد کسی نیست که فقط در تیوال بنویسد! آیا واقعا کسی که می گوید من منتقدم لااقل نباید برای اثبات حرفش به متنی یا دست کم به نقدهای خودش استناد کند؟ و فکر نمی کنم کسی که صرفا نظر شخصی اش را در کامنتی می گوید ادعای نقد داشته باشد!
اگر داشته باشد پس باید نقدهایش را هر جای دیگری هم بشود پیدا کرد؟ آیا می شود؟
بعنوان هنرمند شما باید بپذیرید که نمی توان همه را راضی نگاه داشت! من نمی دانم کجای این حرفم ضد مخاطب است! من واقعا از اینکه کسی ناراضی از سالن خارج بشود متاسفم ولی در خود تیوال و در آن واحد شما کلی إظهار نظر مخالف در مورد یک کار ... دیدن ادامه ›› می بینید!
و ایده هوفمانشتال افراطی است این را قبول دارم اما این واکنشی است در مقابل جملات بی سروتهی که در مورد درام از صد سال پیش زده میشود! شاید ما به نوعی جهت گیری افراطی از این حیث احتیاج داریم تا نهایتا فرق نقد یا حتی ریویو و إظهار نظر شخصی را مشخص کند! ما این روزها بیشتر از هرچیز به توصیف پدیداری آثار احتیاج داریم نه بیشتر!

و مؤکدا می گویم بی هویتی سالن های تاتر که در دهه هشتاد أوج گرفت قطعا تاثیر مستقیم در واکنش های مخاطبین دارد!

باز هم آن دسته از دوستانم که در مورد این متن و اجرا بحثی فنی دقیق داشتند تشکر می کنم!
امیدوارم کمی از سوتفاهماتی که پیش آمد کم کند! و معذرت از اینکه به طور غیر مستقیم نظر من را می خوانید!
پاینده باشید