بازی خانم قاسمی بسیار بسیار زیبا و تاثیر گذار بود . در لحظه شاهد اجرای غم، خنده، خشم ، عشق بودیم و این یعنی زندگی ، یعنی تیاتر ، یعنی توانمندی خانم قاسمی عزیز
دقیقا منظورم خانم قاسمی بود، اونجایی که از بچه هاش می گفت عشق ب فرزند رو نشون میداد، جایی که برای زندگی التماس میکرد( قبل از اعدام) عشق ب زندگی رو میدیدی. حتی اونجایی که گفت دلم برا اون پیرزنِ سوخت ؛ لحن صدا و زبان بدنشون ب سمت دوست داشتن ادم ها میل داشت . از نظر من تمامی این ها مصداق بارز عشقِ. خانم ادبی نازنین هم عشق ب جنس مخالف