فرمی زیبا و مسحور کننده که دست نویسنده و بیشتر کارگردان که خوشبختانه یکی هستند را در گسست های زمانی باز می گذارد ، مضاف بر آن این نوع از فرم تعلیق های ظریفی را در محتوا جا می دهد...
اثری لذت بخش با بازی های درخشان هامون سیدی و غزال حسینی که الان من داره بدنم جای اونا درد میگیره...
ایده هوشمندانه استفاده از درهای متحرک و اون شال (یا پرده) آویزان بسیار عالی بود و حتا اون دایره انتهایی نارنجی که صحنه را تا حد ممکن مینیمالیستی می کند؛
خانم غزال حسینی تبریک میگم فرم خیلی دشواری از این محتوا که در حالت خطی به ورطه کلیشه می رفت رو به بهترین شکل عرضه کردید واقعاً خسته نباشید و امیدوارم سالنتون همیشه پر باشه؛
و چقدر خوب از موزیک و ادوات موسیقی بهره مند شدید ، موزیکی که به ریتم اثر انسجام خاصی می داد؛
و خسته نباشید به سایر بازیگران و عوامل اجرایی و تهیه و آن دوست هنرمند نوازنده متبحر.
هر چقدر فکر کردم در مسیر بازگشت به منزل نتونستم ایرادی از این کار در بیارم.
موفقیت و پایداری