سلام و درود فراوان بر هنرمندان ایران زمین
۸۸ دقیقه مجموعه ای از ۵ فیلم کوتاه است. غیر از «بدل»، چهار فیلم دیگر را دوست دارم. فیلم بدل را یا نمی فهمم یا مجموعه ای بی نظم از ایده های روشنفکر مآبانه است با داستانی بی ربط.
بیشتر از همه، فیلم S را دوست دارم: نمایش زیبا و هنرمندانه ی عقده ادیپ، هملت ایرانی شده در قامت مرد عنکبوتی خردسالی که برداشت های دقیق کارگردان، زاویه های خلاقانه ی فیلم بردار، بازی های خوب و گفتگوهای گزینش شده، همه و همه، یک اثر هنری کامل را می آفرینند.
فیلم «پوست خرس» اگرچه موضوعی تکراری دارد، اما پرداخت هنرمندانه ی آن ستودنی است. ترس و هیجان خلق شده در این فیلم با حداقل امکانات، مایه ی مباهات ایران زمین است؛ وقتی فیلم سازان غربی، در ژانر وحشت، “گاه” با حداکثر امکانات از انجام آن عاجزند و “گاه” صحنه های قاعدتا ترس آورشان، مایه ی خنده یا انزجار تماشاگر می شود.
انیمیشن «ایکی» با چنان فکر برتری ساخته شده که باورم نمی شود در ایران ما کار شده باشد.
انیمیشن «روباه» برگرفته از «خواجه تاجدار» و داستان علاقه آغامحمد خان قاجار به روباه آزاری به زیبایی تصویر شده است.
من از انیمشین چیزی نمی دانم، اما در سطح مخاطب عام، از تماشای این دو اثر بسیار لذت بردم.