من همیشه پس از پایان نمایش به میزانی که در داستان و بازی‌ها میمانم، کار را ستایش میکنم. چیزی که بیش از همه در این نمایش به نظرم ‌رسید، بازی‌های پرحس و انرژیک است. گروه نمایش تلاشی ستودنی دارند. با این وجود، دیالوگ‌ها گاهی اوقات به درستی شنیده نمی‌شوند. شاید هم دلیلش این بود که من در ردیف اول زیر بلندگو نشسته بودم. متن هم جزئیات پیچیده‌ای ندارد و همانند بسیاری از نمایش‌های این روزها، به نقد روانشناختانه قدرت می‌پردازد. به نظرم کار تمرین‌شده و روان و شسته و رفته‌ای است و اگر مخاطب با موضوع ارتباط برقرار کند، راضی از سالن بیرون خواهد آمد.