خوشحالم که در لحظات پایانی توانستم بلیط شب آخر را بگیرم و از دیدن این اجرای متفاوت، محروم نمانم. بازیگران بسیار زحمت کشیده بودند و توانستند نتیجه
... دیدن ادامه ››
تلاش شان را به خوبی نمایش دهند. آرزوی موفقیت بیشتر برایشان دارم 😍🌼 غیر از لذت دیدن نمایش، نکته مثبت دیگر امشب دیدار با اردشیر نازنین و امیرمسعود عزیز بود. ونکات منفی: ترجیح میدادم نور فقط بر روی صحنه بود و شامل قسمت تماشاچیان نمی شد، سالن، نسبتا گرم بود. متاسفانه تجربه بدی هم با یکی از افراد حاضر در سالن داشتم که در پستی جداگانه مطرح خواهم کرد. از برخورد بسیار خوب و عذرخواهی یکی از عوامل بعد از اجرا، بسیار ممنونم (گرچه اصلا تقصیری متوجه عوامل نبود)🌸
بدلیل چیزهایی که جسته گریخته شنیدم، هیچ چیزی راجع بهش نخواندم و بقول خودم، سفید سفید رفتم :)
اول نمایش و آن سکوت محض و بی حرکتی به یک باره ترسی در دلم انداخت و چون دچار اختلالهای هراس از تاریکی مطلق و نیز جاهای بسته و تنگ هستم، فوری نگران شدم که خوشبختانه بی مورد بود ولی همین چند دقیقه دلهره، آزاردهنده بود برام. کمی طول کشید تا بتوانم با اجرا ارتباط برقرار کنم و به اصطلاح رمزگشایی کنم. الان که نظرات را خواندم متوجه شدم برداشتها متفاوت بوده و بر آن شدم که برداشت خودم را نیز بنویسم.
انسانهایی در محیط کاملا بسته ای هستند که با یک دیوار محصور شده، هر از گاهی جرات میکنند چند قدم به سمت دیوار بردارند ولی ترس آنها را وادار به عقب نشینی می کند. نفر بعدی کمی جلوتر رفته و باز می گردد: نفر بعدی و نفر بعدی تا اینکه به پای دیوار می رسند و اولین نفر جرات می کند کمی از دیوار بالا برود و روند قبلی دوباره تکرار می شود. هر بار کمی بالاتر، با مکثهای ناشی از صدایی شبیه به موج کوتاه رادیو (و چقدر زیبا بودند آن مکثها و چقدر سخت بود اجرای آنها) تا باز یک نفر جرات می کند و دیوار را پشت سر می گذارد. تکه های کوچک فلزی برایم اول نماد بچه ها و مایملک شان بودند و افتادنشان نماد مرگ و نابودی ولی همانطور که به مرور بزرگتر شدند فکر کردم باید مشکلات و موانع باشند تا اینکه به تکه های بسیار بزرگ رسید. بنظرم آمد نماد دنیای صنعتی باشند و/یا محدودیتهای اجتماعی/سیاسی که بیشتر و بیشتر زندگی را از سادگی درآورده و نه تنها آن را پیچیده می کنند، بلکه کاملا جلوی حرکت و پیشرفت را می گیرند تا اینکه نه کسی می ماند و نه دیگر جایی برای تکان خوردن و نفس کشیدن