اخیرا درباره درصد کمتری از کارهایی که می‌بینم می‌تونم بنویسم. اما سبکی! سبکی عجیب بود. سبکی بهترین اسمی بود که برای این نمایش می‌شد گذاشت. تمام مدت معلق بودی توی یه هوای سبک و قابل تنفس، یک زندگی عادی و طولانی در نهایت سبکی از جلوی چشمت می‌گذشت و دست آخر وقتی اجرا تموم می‌شد باور نمی‌کردی که یک ساعت گذشته باشه.
سبکی بدون دستاویز شدن به حرفهای سنگین و انچنانی و پر طمطراق، نهایت معناهای سنگین‌ رو به روحت تزریق می‌کرد. بدون این که اذیت شی و پس بیفتی. انتخاب بازیگرا فوق العاده بود. فوق العاده. همینطور طراحی لباس. بازیها هم محشر و پر از جزییات بود. متن ظریف و عمیق و نکته‌سنج اما در عین حال سبک و راحت و نزدیک بود.

سبکی رو ببینید.