از اونجایی که نمایشنامه مربوط به جنگ و آثار مخرب آن بر روح و روان انسانها بود انتظار دیدن نمایشی شاد نداشتم ولی بازیگرها اینقدر خوب نقش شون رو ایفامیکردند گه بنده هم همراه اونهایی که شکنجه می‌شدند آزرده میشدم. در واقع تغییر دراماتیک تنها روی شخصیت‌های داستانی ایجاد نشد بلکه هر بیننده‌ای بعد تماشای این اثر و هنگام خروج از سالن دیگه اون آدم قبل نبود و حداقل چند ساعت درگیر صحنه ها و اکت بازیگرها بود. بازی هنرمنداته‌ی آقای میرحسینی، خانم ملک مطیعی و دوستان دیگه رو دوست داشتم و لذت بردم. گاهی صدای موسیقی بلندتر از صدای بازیگربود که باعث آزار مخاطب میشد.در کل تماشای این نمایش ضد جنگ رو به همه‌‌ی دوستداران و حامیان نمایش توصیه میکنم.