آدمیزاد مگه چیه بجز خاطراتش ؟
پس آدم خاطره نداشته باشه بدتره یا نباشه ؟
زردآلو صمیمی بود ، بدونِ اضافه کاری ،طراحی صحنه و نور در عینِ سادگیش برام دلنشین بود ! متن هم منو در خودش فرو برد
مونولوگی بی تپق و روان که یادآور برش هایی از زندگی بود رو تماشا کردم … دوسش داشتم (خودمم اینروزا همش یا دنبالِ یه چیزی می گردم ، یا از منزل خارج میشم و کولری ، چراغی روشن میذارم) دارم به حس و حالِ نمایش نزدیک و نزدیک تر میشم 🥲
خدا قوت و امید که برای صندلی های پر و مخاطبین بااشتیاق اجرا ادامه پیدا کنه