با درود...دیوید ممت را با دوکار میشناسم گلن گری و سگ را بجنبان..او نویسنده ای ست که درد جامعه متوسط را میداند.درد پول دراوردن و در سختی ها غوطه ور بودن..در داستانهایش حتی ضد قهرمانان هم مورد پذیرش از نظر مخاطب قرار میگیرند.و با انها همذات پنداری میشود..وقتی کارهای او را میبینی میخوای رابرت شوی کسی که نمیخواد ادم بزرگ شود(کارتونی در کودکی که مرد میانسالی همیشه میخواست کودک باشد.و کراواتش همیشه در سوپ بود)..اگر کاری خوب استاندارد میخواهید ببینید با بازی های فاخر و بدون تپق. همین است .(واقعا دیشب بدون حتی یک تپق بود کار)داستان بسیار گفتگو محور هست برای همین بسیار ارزشمند بود ک هیچ تپقی نداشت..محاوره های دونفره بسیار خوب درامده بود.دیالوگها بسیار درست نشسته بود .بازیها بسیار فوق تصور.بود.وتا حدود بسیاری به اصل داستان وفادار..دکور کم و کاربردی..نور خوب..کارگردانی خوب...لباس ها درست..و کلا کار شسته رفته ای بود (فقط اگر میشود از سیگار الکتریکی به جای سیگار واقعی در داستان استفاده شود..در اون محیط کوچک برای بعضی ها که حساسیت به دود دارند کمی ناراحت کننده بود..البته واقفم که وفاداری به داستان شاید این موضوع را مقدور نکند)....و در پایان جزو کارهای موفقی بود که دیدم..انشالله به امید کارهای بهتر و بیشتر...