کار خوبی بود که میتوانست بهتر هم باشد. ده دقیقه اول کار جذب میکرد ولی بعد از آن به نظرم گرفتار نوعی تکرار در تکنیکها و حتی کار با نور و موسیقی میشد. جلوههای بصری و موزیکال کار شاید میتوانست بیشتر از آنچه که دیدم تماشاگر را سورپرایز کند. بعضی از بازیگرها کمسن و در نتیجه کمتجربه در بازی بودند. خود فضای جالب خانه نمایش دا بر جذابیتهای نوری کار اضافه میکرد. انتقادی هم از خانه نمایش دا دارم و آن هم نداشتن صندلی برای تماشاگر است (روی سکو نشسته بودیم). خوشبختانه نمایش کوتاه بود وگرنه بدون داشتن تکیه گرفتار کمردرد میشدیم.
در کل کار بدی نبود و این سبک از اجرا و کار در تئاتر ایران جای بیشتری برای کار دارد. از عوامل و کارگردان تشکر میکنم.
این نمایش رو دوست داشتم. با توجه به اینکه گروه نسبت به بقیه گروه های حاضر در عرصه تیاتر کم تجربه تر بودن با این حال کار بزرگی کردن. افکت های صوتی و تصویری خوب بود و بازی بازیگرا با وجود بی کلام بودن تیاتر مخاطب رو کاملا جذب میکرد.
اجرای ساکسیفون به صورت زنده هم بسیار ایده خوبی بود.
و از همه مهمتر اینکه مفهوم و حرکات اجرا، مخاطب را حتی بعد از پایان اجرا درگیر خواهد کرد.