«لوریس چکناواریان» - رهبر ارکستر ملی- میگوید: «از رهبری ارکستر ملی بسیار خوشحالم، چون تعدادی از دوستانم در این ارکستر ساز میزنند و به همین خاطر زمانی که آقای فخرالدینی از من دعوت کرد تا این ارکستر را رهبری کنم با فراغ بال پذیرفتم. من در این اجرا، آثار خودم را رهبری خواهم کرد. قرار است قطعاتی مانند سوییت «آرارات» که روایتی از فرود آمدن کشتی حضرت نوح (ع) بر خشکی است و همچنین داستان حضرت نوح (ع) که در هفت قسمت نوشته شده است. در بخش دیگری از برنامه نیز قطعات عاشقانهام را اجرا خواهم کرد. «پردیس و پریسا» به همراه یک قطعهی جدید با نام «سلام» از دیگر قطعاتی است که توسط این ارکستر با رهبری من اجرا خواهد شد.»
او البته میگوید که شرایط اجرای سمفونی تختی در این کنسرت فراهم نشده است؛ اما امیدوار است که این قطعه را نیز به زودی اجرا کند، ضمن آنکه بر این اعتقاد است که حالا ارکستر موسیقی ملی تفاوت چندانی با ارکستر سمفونیک ندارد: «نوازندگان و سازها یکی است و سازهای بادی هم در ارکستر ملی هستند. ارکستر ملی در واقع یک ارکستر سمفونیک است. این ارکستر سطح بالایی دارد، نوازندگان قدیمی در آنجا ساز میزنند، البته من هیچ مشکلی با ارکستر سمفونیک نیز ندارم. ارکستر سمفونیک هم ارکستر خوبی است که اجراهای روتین خودش را دارد.»
چکناواریان میگوید که برای رهبری ارکستر سمفونیک هم از او دعوت شده است؛ اما زمان مناسبی نداشته است تا این دعوت را بپذیرد: »خیلی خوب است که قطعات آهنگسازان ایرانی، چه آنها که در زمینه موسیقی کلاسیک و چه آنها که در زمینه موسیقی ایرانی فعالیت میکنند، اجرا شود. من در این مدت چندان با آهنگسازان ایرانی کار نکردهام، چون خوانندگان ایرانی عادت به آزاد خواندن دارند. خوانندگان سنتی ایرانی با یک آنسامبل پنج نفره روی صحنه میروند و شرایط خاص خود را دارند؛ اما موسیقی کلاسیک قانونمند است و اینطور نیست. هیچ ارتشی در دنیا وجود ندارد که نظم ارکستر سمفونیک را داشته باشد، البته همکاری من با شهرام ناظری یک همکاری فوقالعاده بود و ما با هم اجرای بسیار خوبی داشتیم.»
او از موسیقی زورخانهای، موسیقی کلیسایی و موسیقی محرم به عنوان منبع الهام و اصلیترین تم آثارش یاد میکند.