نقدی بر نمایش فین به روایت جن جین
ماهنامه دنیای تصویر شماره 259
سمیرامیس بابایی
« فین به روایت جن جین» داستان بامزه و طنز آلودی است از یک جن فرهیخته که با دو برادر و خواهر بی عار خود در حمام فین کاشان زندگی می کند. جن(مرتضی علیدادی) که همیشه ارادت خاصی به امیرکبیر داشته ، آرزو دارد که نمایشی از امیر را بر روی صحنه ببرد و از نگهبان حمام ، عنایت(مقداد اسلامی) که خودش از تآتری های قدیمی لاله زار بوده ، کمک می خواهد تا نوشته اش را کارگردانی کند. «فین..» یک نمایش پویا و فوق العاده خنده دار در هجو ناصرالدین شاه و دربارش و البته ستایش امیر کبیر است که در ژانر نمایش های آیین سنتی قرار می گیرد و دارای زبان ساده و کوچه بازاری است .نمایش که در دو سوم ابتدایی خود مردم پسند و آموزنده و خنده دار از آب در آمده متاسفانه در نیم ساعت پایانی به هزلی زننده کشیده می شود. تن دادن کارگردان به چنین روندی البته جای تعجب دارد چرا که کار در ذات خود از پتانیسل های بالای طنزآلود برخوردار بود و در پرداخت هم موفق ظاهر شده بود ! به عنوان مثال شوخی با زنان دربار ناصرالدین شاه که زیبایی شناسی صورتشان بسیار متفاوت با عصر حاضر ماست چنانچه به افراط کشیده نمی شد جذابیت فوق العاده ای داشت. اگر این نمایش نیم ساعت پایانی اش را باری به
... دیدن ادامه ››
هر جهت رها نمی کرد و کمی در پرداخت آن حساسیت به خرج می داد، شاید لحظه دردناک رگ زدن امیر کبیر نیز شوخی و سرسری گرفته نمی شد . هم ادای دین آن جن فرهیخته به امیر درست از آب در می آمد ، هم این کار پر از انرژی و تحرک را به جای لوده بازی هایی صرف، در ردیف کارهای خوب آیین سنتی قرار می داد که روایت شفاهی و فولکور از اتفاق تاریخی مهمی را به نمایش در آورده است،نمایشی که خندانده است و به طرفداران پر و پا قرص این قبیل نمایش ها چیزکی نیز افزوده است.