وقتی موسیقی نمایش با اون ترمپت زیبا شروع شد ، و با شناخت دوری که از کارگردان داشتم میدونستم این نمایش حرف های زیادی برای گفتن خواهد داشت ، این که چه جوری فکر کنی و چجوری به اجرا در میاد دو مسئله کاملا متفاوت هست!
موضوع و اساس داستان به غایت هنرمندانه چیده شده بود ف موضوع سانسورچی و دزدی اثر ، مسئله نویی نیست بلکه چالشی است با قدمت 30 ساله.
شخصیت پردازی ها ضعیف بود ، سر و شکل داستان خوب بهم چفت و جور نشده بود ، میتونست کار خیلی زیبا تر و حرفه ای تر در بیاد ، اما با توجه به کار اول کارگردان راضی کننده بود.
دو شخصیت احمدی و محمدی به شدت غیر واقعی بودند، در حالیکه همه ما به خوبی در جامعه شاهد هستیم که این به ظاهر دلواپسان از چه نوع ادبیاتی برخوردارند و حتی اجازه دفاع به شما نخواهند داد.
بگیر و ببند و توقف اثار و سانسور ، تقریبا مقوله ای است که در کم تر از نیم قرن به آن خو گرفته ایم.
به هرحال امیدواریم آای سهراب کریمی را در عرصه تئاتر دوباره و دوباره ببینیم.