›یک صبح ناگهان

روز من، آخرین ِ جشنواره، از آمدن ها و ورق زدن های خاطرات فهیمه و رحمان آغاز شد و به اندوه خانواده ای و رویای هندانه های سرخ قاچ شده، پایان یافت
یک صبح ناگهان، برداشت آزاد جناب پاکدل است از کتاب "طشت ِ خون " اسماعیل فصیح، روایتگر هنگامه ای که این سرزمین شاه خود را (ناصرالدین شاه) از دست داده و سراسر آشوب است و دعوا بر سر جانشینی وی، آشوبی که خانه به خانه و هر خانواده ی ایرانی را ویران می کند و جوانی که د راین میانه به جرم ِ هنر، خودکشی می شود!
این نمایش، روایتگر نایب هاست که با چه سرخوردگی ها و خشم ها از نگهبانی استطبل به نگهبانی مردم رسیدند و اکنون گرفتن ِ جان این مردم را حق ِ خود می دانند، کنایه به گروهی که وانمود می کنند سوگوار اندوه تو اند، همانها که به امر ایشان، غمنامه ات نوشته شد و خوب می دانی و بهت زده ای. اعتمادهایی که بر شانه شان هم بشینی، به زیرکی شورش نمی کنند و مردانی هستند برای تمام فصول و در تمام تاریخ به نرمی تلاش می کنند نایب ها را سر به راه کنند و گاه قادرند و گاه قربانی.
بازی زمان و مکان در اثر، و راوی ِ آن، "ملک" گویا حکایت امتداد نسلی است که اکنون هزار ساله شده ایم و همچنان اندوه رفته ها و ترس از دوباره از دست دادن ها، رهایمان نمی کند. کنار طشت خون می نشینیم و در آن مینگریم، در زلالی آینه وارش، بازتاب گذشته را و روایت آینده را، هر چه هست اندوه است و دلخشوهی های ... دیدن ادامه ›› رویاگونه
طراحی صحنه ی منوچهر شجاع بخش خلاقانه ی اثر است که به سادگی آشفتگی زمانه ی روایت را دردیوارها و زمین ِ این سرزمین به بهانه ی نقاشی های کمال نشان می دهد، هرج و مرجی که تمام این خانه، این شهر و این وطن را گرفته از بی کفایتی ها و رقابت ها و به زیر کشیدن ها برای بالا رفتن ها، این تجلی، این خطوط، از روایت زمانه ی ما نیز دور نیست
موسیقی فرشاد فزونی متفاوت از آنچه در آثار گذشته ی نمایشی ایشان شنیدیم این بار همراه نازک ِ نمایش است با آن حجم ِ اندوه که می آید و می رود و دل را خون می کند و می ریزد در طشت ِ خونی که خونش دیگر قرمز نیست
یک صبح ناگهان اثری است روایی و حسی که داستان ایرانی و آمد و شدهای زمانی و مکانی اش یاداور بسیار نویسندگان، فصیح ها و معروفی ها و امیرخانی ها و... است. اشارات بسیار و جملات و اشعار تامل برانگیز در آثار اینچنینی با تکیه بر وزنه ی ادبیات پارسی، بسیار است و سخن به درازا می کشد، باقی را دوستان روایت می کنند.

پ ن 1: تماشای این اثر برای دوستداران ادبیات کلاسیک ایرانی می تواند لذت بخش باشد و یحتمل گروه دیگر، ارتباط چندانی با آن برقرار نکنند هر چند کوتاه کردن زمان نمایش و تغییر اندکی در سرعت ریتم می تواند این گروه را نیز با رضایت بیشتر همراه خود کند.