امروز موقع تماشای بچه متوجه شدم که ما قبل از اینکه به تئاترِ فاخر نیاز داشته باشیم به تماشاگر فهیم نیاز داریم!
یه گروهی که سه ردیف پایینتر از بنده بودند، قبل از شروع کار که در حال احوالپرسی و تعارف بودن، هنگام اجرا هم مدام یک درمیون گوشی رو چک میکردن یا مشغول پچ پچ کردن و عکاس بودند؛ تاسف واژه‌ی کمی‌ست..
‌
در مورد خود کار بسی لذت برد، فاطمه معتمدآریا درجه یک، خدا برای هنر ما حفظش کنه
کار یجاهایی از ریتم میفتاد ولی زیاد اذیت کننده نبود
به امید روزی که هیچ بچه‌ای بخاطر جنگ آواره نشه..