دلیل خاصی واسش ندارم اما کار رو دوس داشتم و تا آخر باهاش همراه شدم
پیامی که در نهایت ارائه داد بنظرم می‌ارزید که ۱۰۰ دقیقه واسش صبر کنم و گاها چیزهایی رو ببینم که روحم رو آزار میده..
اجرای مارین ون هولک و بازیِ بهزاد کریمی و نجوا صاحب‌الزمانی از نظرم نقطه قوت کار بود
بعد از کار آروند دشت‌آرای رو دیدم که نظر جالب و متفاوتی در مورد کار داشت که طبق اون انتقادها گاها می‌تونه بجا و حتی برای همین کار ساخته شده باشه..
تجربه‌ی بدی نمیتونه باشه اگر خواستید ببینید( هرکاری ارزش یکبار فرصت دادن رو داره)