نمایش بلند و بیش از 200 دقیقه است. اما با این حال خسته کنده نیست چرا که نمایش اجرای روان و تقریبن بدون لکنت یک داستان کامل و سر راست است که در بیشتر زمان اجرا با ریتم مناسبی پیش می رود. در برخی موارد هم که به نظرم صحنه ها کمی کش دار می شوند یا ریتمی کند می گیرند موسیقی به کمک کار می آید و تماشاچی را به نمایش بر می گرداند.
اجرا به متن اصلی بسیار نزدیک و وفادار است. گویا برای دکتر دلخواه، پایبندی به متن اصلی (همان طور که در اجرای بیگانه ایشان هم قابل مشاهده است) اهمیت بالایی دارد. شاید بشود با حذف یا تغییر قسمتی از متن طول نمایش را کوتاهتر، ریتم برخی قسمت ها را تندتر نمود و بازگو کردن قسمت هایی از متن را به نور و دکور، حرکت و بازی بازیگران سپرد.
موسیقی کار بسیار برای من گیرا و گوش نواز بود و با کار نیز همراه بود. علاوه بر این در بین پرده ها انرژی دوباره ای برای دنبال کردن ادامه نمایش می داد. می شود از آن به عنوان یکی از نقاط قوت کار نام برد.
در صحنه هایی که علاوه بر نقش های اصلی، دیگر بازیگران در نقش همسرا و یا مکمل وارد می شوند، هم آهنگی خوبی میان ایشان، با دیگر بازیگران و همچنین موسیقی دیده می شود که حتمن از تمرین بسیار حاصل شده است. این یکدستی را در میمیک و صورت این گروه بازیگران کمتر دیدم و گمان کردم هر یک حس شخصی خود را از آن موقعیت در صورت هایشان نمایان می کنند که گاه از یکدیگر ... دیدن ادامه ›› دور بودند.
دکور کار- پالت های چوبی یکسان چیده شده بر هم- مرا به یاد ساختمان های کشورهای تحت قیومیت کمونیسم می انداخت و حرکت رژه مانند افسران نازی میان آنها برایم تصویری از کشمکش و تنازع میان این دو در آن زمان و آن مکان بود.
جا دارد به بانو نجاتی، دوست عزیز برای هنرنماییشان و البته به همه بازیگران این کار سنگین و پر زحمت و بیش و پیش از همه به دکتر دلخواه گرامی تبریک بگویم.