از ناهید فیلم قبلی کارگردان جلوتر هست بنظرم
اما بشدت لکنت داره
ایده ی اولیه فیلم بر پایه ی تاثیر از دست دادن حالا عشق ، فرزند ، همسر و... و تاثیرش بر روان انسان ، نتونسته خوب پرداخت بشه و نوعی از هم گسیختگی در روایت اثر دیده میشه ک خانوم پناهنده نتونست درست جمع کنه کار رو .
زمان طولانی فیلم در کنار نداشتن ریتم مناسب باعث خستگی مخاطب میشه ،بخصوص حدودا یک سوم ابتدایی فیلم واقعا کنده و چیز زیادی از داستان پیش نمیره ،با ورود ب تهران تا حدی فیلم ریتم می گیره ک باز هم میفته ریتمش و این زمان طولانی دور بودن از قصه ی ابتدایی فیلم در شمال ک زمان زیادی براش صرف شده بود اذیت کننده ست
یکی دو سکانس تهران خیلی خیلی خوبه ، یکی اون سکانس کیک پختن و تولد گرفتن تاجی برای بچه هاش و یکی هم صحنه ایستگاه اتوبوس
اما حقیقتا بخاطر بازی بی نظیر خانوم مریلا زارعی از دیدن فیلم خوشحالم ،یک نقش متفاوت بشدت خوب ، حقیقتا سیمرغ مکمل زن حقشونه
من ۵.۵ از ده رو میدم ب این فیلم