کار وواقعا زیبایی بود. نمونه ای از کاربرد به جا و درست موسیقی به عنوان بخشی جداناشدنی از اثر و نه فقط به عنوان المانی برای زدودن خستگی از تماشاگر. و چه موسیقی زیبایی...
کارگردانی خانم نوشین ستودنی بود و بازی ها-به خصوص بازی هومن کیایی و فربد فرهنگ (فرمانروای دنیایی زیرین)-روان و اثرگذار. البته دکور و طراحی صحنه چندان چنگی به دل نمی زد و می شد برای بازساری دنیای زیرین تمهیدات بهتر و جذاب تری در نظر گرفت. هرجند که اثر محدودیت های کارگاه نمایش و کوچکی تالار را نمیشه نادیده گرفت. برای مثال در صحنه هایی که قرار است سایه ای از اوریدیس کنار اورفئوس جان بگیرد، عملا به دلیل وجود طناب ها و چمدان در گوشه صحنه این اتفاق نمی افتد.
در کل از معدود کارهای زیبایی بود که این اواخر دیدم. دیدنش اکیدا توصیه میشه.