حسام جان من اون اوایل تئاتر دیدن خیلی دنبال خط مستقیم داستانی بودم. الآن اصلاً این‌جوری نیستم، هرچند اگه داستان سرراستی وجود داشته باشه بیشتر لذت می‌برم. ولی لذت بردنم رو منوط نمی‌کنم به داستان. نان فرم جذابی داره، چند تا بازی خیلی خوب داره. پیرنگ‌های انسانی و اجتماعی زیادی داره. ولی خط مشخص داستانی نداره.

دیدگاه جالبیه، حداقل آدم میتونه بیشتر لذت ببره
اما متاسفانه من به همه هنر ها همینطور نگاه میکنم، همیشه دنبال یه حرفم توشون، موسیقی؛ فیلم، نمایشنامه، نمایش، و وقتی یه حرف درست حسابی نداره یا حرفی که میزنه به نظرم اشتباهه اذیت میشم
شاید باید یه جور دیگه ببینم