برادر عزیز کیانی
چقدر وقتی از تجربیاتت میگی به دل بیشتر می‌نشینی و در نقد که هستی چقدر بیرحم و بی باک وارد گود میشوی
شما در هنر و با هنر زندگی کردی که برخلاف آنچه مصطلح است نه تنها زیبا نیست که عرصه ای ست بسیار تاریک ناایمن خطرناک با ظاهری بزک کرده و فریبنده که جز تنهایی و غربت و هرمان چیزی از انسان و برای انسان نمی‌گذارد
حرفهای قشنگی می‌زنید(می‌زنیم) چارنفر هم کیف میکنند و کف و دست و هورا و بعد میروند به خانه شان سر زندگی و خوشبختی های زیبای کوچکشان و از حرفهایت حالشان بهتر میشود و یا یادشان می‌رود چه گفته ای و چه دیده اند و باز تو می‌مانی و تنهایی و نگاهی به اینه و آدمی که دیگر از بس ... دیدن ادامه ›› غریب است دیگر تو هم نمیشناسی اش. باز تو می مانی با عجوزه ی هنر(امید که برداشت ضد زن نشود از این اصطلاح) که پیرت کرده و شیره ی جانت را کشیده و مثل یک اعتیاد اگر اوایلش خوب بوده و با چند پکی به عرش میرفتی حال باید چندین برابر به رگ و پی بودنت تزریق کنی تا بتوانی سرپا بایستی هنر و زندگی با آن دل شیر میخواهد و سر نترس و پاکباز و از جان گذشته که به حتم یکی از آن آدمهایی که از نزدیک که دیدمت شناختمت با هنر سر سفره ی عقد نشسته بودی و بله را گرفته بودی اما هزار بلا سرت آورد و تو دلخوش که دوستش داری و هر وقت گفتند چرا طلاقش نمیدهی این بی وفا را فقط یک کلمه گفتی: آخه عاشقشم چکار کنم!
شما جان فرسودی هرچند هنرمند نبودی اما هنر را خوب آموختی به پایش روز و شب گذاشتی و دیروز و فردایت را و حال به هتک صبرت چشم دوخته که به حتم در این تلاش هم جز دوسداشتنت نصیب نخواهد برد
تو میتوانی حرف آن کارگردان را که توهین میکند بشنوی و بخاطر عشق به هنر و انسان حرفی نزنی یا کنایه ها و امثالهم را زیر سیبیلی و بیخ گوشی رد کنی پوست کلفت میخواهد و صبری جزیل که پایبندی به هنر از خود آن در این زمان سهم-تر ست
تمام این ها گفتم تا بگویم شما همه جوره حق داری در این عرصه نظر بدهی چون از عشقت میگویی چون با جان میگویی چون از جان میفهمی ش و من مشتاقم که بخوانمت و بشنوم، من اما متر و معیار این عرصه نیستم مسافرم که آمدم تجربه ای کوتاه کسب کنم و بروم با هنر دعوا دارم اصلا ازش خوشم نمی‌آید که به کامش کشیده شوم همنشین خوبی برای من نیست رک بگویم انسان این راه نیستم اگر مورد تفقد دوستانی چون شمایم باز از سر همان عشق شماست و چه رشک برانگیز و همزمان ترسناک ست دیدن امثال شما که در دهان شیر خانه دارید بگذارید من کنار گود بمانم و به تشویق بپردازم و برگردم و به دلخوشی های کوچکم برسم
هنر بزرگ میکند و جان و جهان میستاند من اما می‌خواهم کوچک بمانم با غول بی شاخ و دم هنر(هر هنری) در نیوفتم

عرض ارادت
می خاستم پاکش کنم چون مثالهایم بسیار دم دستی بود و کم مایه باید ادبیات ایران می‌دانستم و اساطیر و ادبیات جهان و ملل بلدبودم تا در ذکر مثال الکن نباشم چقدر سواد که باید بیاموزم اما حوصله اش را ندارم عجیب با مرگی هر روزه عجین شده ام