امشب دوباره این نمایش رو دیدم و دوباره از دیدنش کلی کیف کردم. همچنان میگم میشه ایراداتی هم بهش گرفت ولی من با نگاه لذت بردن از یک مهمونی میرم این اجرا رو می‌بینم. خندیدم، گریه کردم، هیجان‌زده شدم، حالم خوب شد، کیف کردم، لذت بردم، هم‌ذات‌پنداری کردم، غم‌ها و شادی‌های خودم یادم اومد، روزهای زندگی که می‌گذرند. مگه آدم از یه اجرای تئاتر چی می‌خواد؟! دمتون گرم و خسته نباشید🌹🌹♥️♥️
یه چیزی که امشب بیشتر برام ملموس بود این بود که چقدر در لحظه لحظهٔ این اجرا خود جواد مولانیا حضور داره، هر اکت و دیالوگی که می‌دیدم برام تداعی خود نویسنده و کارگردان کار رو می‌کرد. همش حس می‌کردم اگه خودش بخواد این دیالوگ یا مونولوگ رو بگه همین‌جوری میگه😊😊😊