امروز بعدازظهر وقتی نمایش "افسانه ببر" رو دیدم خیلی شاد شدم، روحیم عوض شد.
اما شب با دیدن نمایش "اگه نرفته بودی" حالم کامل دگرگون شد.
دقایقی از نمایش سپری نشده بود در حین گوش دادن به منولوگهای جناب شهرستانی اشک از چشمام سرازیر شد و تقریبا تا انتهای نمایش نتونستم جلوشو بگیرم.

داستان بسیار تلخ بود. داستان که نه، مصیبت بود.
مصیبتی بزرگکه در همین چند سال پیش سر ملت ما آمد.
اما شاید به دلیل شرم یا هرچیز دیگه ایی خودمان هم روی بیانش را نداریم. واز زوایای دیگه بهش نگاه میکنیم.
دوست عزیزی که در کنار من نشسته بود از من پرسید این داستان واقعیه؟
من در جواب گفتم در طول جنگ از این بدتر هم رخ داده.
(حالا شدند ملت ... دیدن ادامه ›› دوست و برادر)
به خودم گفتم این دوست من حق داره این سوال براش پیش بیاد. چرا که تا اسم نحس جنگ یا فیلم جنگی شنیده میشه ذهنها میره سمت:
حاجی نخود بریز،
شب عملیات معنویت و اخلاص تو بچه ها موج میزد،
سنگرهای ما بوی بهشت میداد،
شربت شهادت،
من اومدم تا شهید شم تا نشم برنمیگردم
و از این ...شعرها.
جنگ فقط نکبته! فقط نکبته! فقط نکبته! فقط نکبته!
و کمتر کسی به نکبتی جنگ می پردازه.
مرحبا به استاد صادقی ها
مرحبا به محمد یعقوبی ها و...

---------------------------------

متن بسیار زیبا نوشته شده بود به طوری که با گوش دادن به منولوگهای جناب میکاییل و خانم سجادیه به راحتی میتونستی خودتو تو صحنه تصور کنه.
توصیف جزئیات، جابجایی صحنه ها، اولویت بندی در توصیف و... بسیار به نمایش کمک میکرد.

بازی جناب میکاییل شهرستانی بسیار قوی و بی نقص بود
بازی خانم گلچهره سجادیه خیلی خوب بود به استثنای بعضی موارد که لهجه جنوبی...

خسته نباشید به تمام عوامل کار
------------------------------

اما من علی رغم زیباییهای نمایش دوبار نمیتونم این کار رو ببینم زیرا داستان بسیار تلخ بود و آزاردهنده.