سلام
به همه دست اندرکاران این نمایش خسته نباشید میگم.راستش با وجودیکه نمایش برایم خیلی گنگ بود اما با حس خوبی از سالن خارج شدم.از نمادسازی های بسیاری که معانیش رو هم در جاهایی متوجه نشدم لذت بردم.از جنب و جوش بازیگران و از میزانسن هایی که گاهی به دقت طراحی شده بودند لذت بردم.طراحی لباس که بسیار با دقت و در مواردی با وسواس انتخاب شده بود از نکات بسیار خوب این نمایش بود.میمیک صورت بازیگران که در طول نمایش و برای هر شخصیت به صورت منحصر به فرد طراحی و کارگردانی شده بود، به نظرم از نقاط قوت تصویری این نمایش بود.با وجودیکه خودم در هنرهای نمایشی به شدت به دنبال داستان و پیام اون هستم و از فضاهای غیرواقعی و تخیلی گریزانم اما از تصویرگری این نمایش احساس خوبی می گرفتم.طراحی صحنه و خلاقیت هایی که برای نمایش کاربرد هرکدوم از ایتم های طراحی شده در نمایش به کار رفته بود، اشتیاقم رو برای ادامه نمایش بیشتر می کرد.البته در میانه کار کمی ریتم کار کند شد و حس بیحوصلگی از بعضی صحنه های تکراری بوجود اومد که چند دقیقه ای بیشتر دوام نداشت.
چون متخصص هنرهای نمایشی نیستم نمیتونم بیش از این راجع به کار و هدفش و نمادسازیهاش صحبت کنم اما به عنوان یک تماشاگر معمول علاقه مند به تاتر، از یادآوری صحنه هایی که در نمایش به تصویر کشیده شده بودند احساس رضایت از دیدن این نمایش در من بوجود می آید.
یکی از زیباترین صحنه ها به نظرم صحنه ای بود که چوب بیلیارد بدون آنکه ضارب چوب دیده بشه روی شانه ی بازیگری که میمیک متحرک صورتش بسیار جالب طراحی شده بود قرار گرفت و توپ های بیلیارد رو پراکنده کرد و از صحنه بیرون کرد.