ضمن تائید نظرات خانم کهربائیان و آقای نیستانکی، می‌شه گفت سیستم صوتی سالن نیز بر کیفیت اجرا بی‌تاثیر نبود؛ طوری که نیمی از کلمات پخش شده قابل فهم نبود. شاید به همین علت زمزمه «کرگدن» به عنوان موتیف نمایش توی ذوق می زد. تلاش در ایجاد طنز، تعلیق و غافلگیری هم، یا بی نمک یا خیلی شور می‌شد که در هر صورت از مزه می‌افتاد.
در نهایت هرچند انتظارات کیفیت بسیار بالاتری از اجرای این نمایشنامه را می‌طلبد، اما عمل شجاعانه سرکار خانم مخبری در رهبری این گروه جوان قابل تحسین است و آینده ای درخشان برایشان آرزومندم.