نمایشی ک علاقه یا نفرت ازش کاملا ب روحیات و سلیقه شخص بر میگرده با این نکته ک ، حتی افرادی ک از این سبک خوششون نمیاد ، در عینِ نفرت هم نمیتونن بگن اجرای بدی بود.
عوامِ جامعه ب ذهن نویسنده و کارگردان این کار میگن ،، ذهن بیمار ،، اما خواص ، با این ذهن ارتباط میگیرن و تحسینش میکنن و ب احترامش می ایستند
افرادی ک در زندگی دغدغه مند هستند چ برای جامعه چ شخصی ، افرادی ک تفکر میکنند در زندگی ، افرادی ک در زیر لایه های سخت زندگی و زنده بودن رنج کشیدن و قویتر شدن ، افرادی ک ،، هم سیر ، با بادی ب هرجهت های جامعه نشدن و نخواهند شد.
از طرفی انتخاب قطعات موسیقی در خدمت کار بود و نیمی از انتقال حسِ این کار و فضاسازی های انتزاعی کار مدیون موسیقی درست و درخشان کار بود.
طراحی صحنه بسیار عالی بود. هم زیبایی بصری داشت هم ب وضوح چهارچوب ذهن فرد و پرده ای از رویاها و کابوسها رو نشون میداد،
از لحاظ بازی ، استاندارد ، درخشان و بسیار بسیار کار و تمرین شده بود ک کمتر اجرایی پیش میاد ک تمام بازی ها هم سطح و درخشان باشن.
پیشنهاد میکنم حتما این کارو ببینید توو این اجراهای پایانی و اشتباه من ک دیدن این کار رو ب تعویق انداختم برا دیدن کارهای دیگه ،نکنید.