سلام و خسته نباشید به تمامی هنرمندان این نمایش :)
سه شنبه 26 ام این نمایش رو دیدم.....
شاید باید برای بار دوم ببینم تا به دلم بشینه ....

اما به عنوان یک تماشاگر که کلا همیشه دوست دارم ریزبینانه ببینم بشنوم و تجربه ای برای کارهای خودم در آینده در زمینه تئاتر باشه خیلی وقتها هم با چشم باز یک اثر رو میبینم و میشنوم و هم لحظاتی چشمامو میبندم و فقط گوش میدم!
به نظرم این کار میتونست یک نمایش رادیویی قوی باشه (اگر روی صحنه به اجرا در نمیومد)و در نمایش رادیویی باعث تجسم خییییلی بهتر فضا و موقعیتها بشه که شاید دیدن خود این تئاتر به تنهایی نتونست لااقل برای من ،به اندازه کافی -باعثِ تجسم شخصیتها و فضاها و موقعیتهاشون بشه.

* قلم شیوا و دلچسب هنرمند گرامی آقای یار احمدی بسیاااار به دلم نشست . دست مریزاد!
تا حدی که انقدر دیالوگها قوی و زیاد بود که من لحظاتی ... دیدن ادامه ›› جا می موندم و شاید نمیشنیدم دیالوگ شخص بعدی رو چون خیلی معانی واقعا ملموس و جذابی برام داشت و منو به فکر می برد.

به این دلیل دلم میخواست حتی این نمایش به صورت یک داستان کوتاه یا رمان چاپ میشد در دست میگرفتم و با قدرت تجسم و ذهنیت خودم به راحتی در خیالم تصویرسازی میکردم و صد در صد جذابتر بود برام

* این کار می تونست حتی : فقط با هنرمندی جناب آقای رضا مولائی( که با حرکات موزون و سنجیده و بیان بسیار شیوا و قویشون همیشه حسهایی رو که باید منتقل کنند به تماشاچی به خوبی ارائه میدن با هنرمندی خوبشون) و همچنین جناب آقای دهکردی و خانم پاوه نژاد صورت بگیره(و لحظاتی حضور " پروین " و خسروی این داستان!.به نظرم انقدر این چند هنرمند قوی تر و بهتر درخشیدند و حسو خوووب منتقل کردند که خودشون می تونستنتد در تایمی کوتاهتر یا همین 90 دقیقه تمامی دیالوگهای ماندگارتر و موضوع داستان رو بیان کنند...(البته نظر من قطعا به معنای کمکاری یا خوب ایفا نکردن نقش سایر عزیزان هنرمند نیست ...اما بقیه عریزان به اندازه کافی برای من گیرا نبودند و حس میکردم میتونستند در اثری دیگر یا فقط دقایقی هنرشون و نکاتی رو منتقل کنند به بیننده)مثلا احساس میکردم بازی شَعرا در مقابل سهراب مثل دو وزنه ترازوی نامتعادلِه! شاید خانم حاتمی در کاری دیگر بهتر می تونستن ایفای نقش کنند....و اجرای آقای مولائی .. خانم پاوه نژاد .خانم عارفه لک (پروین ) و حتی قسمتهایی از بازی آقای علی اکبری(خسرو) از لحاظ خووووب بودن بازیشون- نقش سایرین رو بسیار کمرنگ می کرد.به همین دلیل میشد قسمتی از کار با شنیدن صدای هنرمندان عزیزی چون خانم متخصص گرامی یا بیان قوی جناب دهکردی و سایرین صورت بگیره و انقدر فضا شلوغ دیده نمیشد(از حضور بازیگران چون انقددددر متن قوی و خوب بود که با حضور سه یا چهار هنرمند ...تمرکز برای دیدن و شنیدن بیشتر میشد لااقل برای من و دوست داشتم لحظاتی فقط صدای دایه -شعرا -فخرازمان و ... بشنوم ... نه اینکه ببینم! به این دلیل میگم اینکار میتونه به صورت نمایش رادیویی هم در بیاد

* البته آقای مولائی رو باید دیدددد و شنید ...حضورشون همراه با بیانشون با هم تاثیر قوی تری داره و همینطور خانم پاوه نژاد :حسشون رو باید دید و شنید... و جناب دهکردی گرامی .

*طراحی صحنه خوب بود بالاخص نور پردازی درون چمدانها ..جایگاهشون ..کشو و نور...در کل حس خفقان و منتقل کرد با نور کم و رنگ دکورها که بی روح بود...

این نمایش میتونست بهتر از این در تایمی کمتر ارائه بشه یا با همین متن قوی ،جذاب و در همین مدت زمان .... با بازیگرانی کمتر که عنوان کردم(از دید شخصی من) دلنشینتر بشه و بازیگران نقش پررنگتری داشتند در اینصورت .

از زحمات این گروه هنرمند ممنون که قطعا انرژی زیادی برای اجرای اینکار صرف کردند....

ای کاش این اثر :کتابی میشد که در دست بگیرم و خودم با اشتیاق ورق بزنم و تک تک کاراکترها و موقعیتشونو تجسسسم کنم چون نوشته ی قوی و تاثیر گذاری بود. :)