دیشب شاهد تنوع خوبی از تماشاگران فهیم! بودیم. از خانمی که ردیف پشت ما نشسته بود و تلفنشون زنگ خورد و جواب هم دادن گرفته تا افراد زیادی که مدام گوشی به دست تکست میدادن! درسته کار از اواسط کسالت آور شد ولی خوبه که یاد بگیریم ۱ ساعت به دیگران احترام بذاریم و آروم بشینیم!
اجرا به نظر من متوسط رو به ضعیف بود. ایده خوب بود ولی خوب پرداخته نشده بود.
طراحی نور و قطع و وصل شدن موزیک خیلی مبتدی بود و تو ذوق میزد. بازی ها کاملا متوسط، حتی بازی دختر معلول خانواده که تو‌ کامنتها خیلیا تعریف کرده بودند، به نظرم خوب نیومد. اکت و‌ حرکات بازیگر، معلولیت رو نشون میداد ولی وقتی دیالوگ میگفت خیلی سلیس و روان صحبت میکرد و نشانی از معلولیت نداشت!
اواسط کار به شدت کسالت آور شد و از جایی که راوی یا نویسنده وارد شد دیگه تیر خلاص بود! دیالوگ ها به شدت سطحی شد و اون رقص و نور و دلقک های آخر هم که دیگه نگم! انگار از اونجا به بعد نویسنده و کارگردان حوصله ش سر رفته و خواسته کار رو یهو جمع کنه!
در آخر فکر میکنم نیازی به معرفی همه عوامل در رورانس نیست و اینکه بازیگران محترم، بهتره بعد از رورانس برید به پشت صحنه تا سالن خالی شه، نه اینکه جلوی تماشاگر بپرید وسط و دوستانتون رو بغل و خوش و بش کنید. بذارید لااقل فقط چند ثانیه حس نمایش با تماشاگر بمونه!