هیاهویی برای هیچ

من نمایشنامه کله پوک های نیل سایمون را خیلی دوست دارم اما این نمایشنامه واقعا مورد علاقه من واقع نشد

با کمال احترامی برای گروه اجرایی علی الخصوص احمد ساعتچیان و بهرام افشاری در کمال نارضایتی نتوانستم گروه را در پایان اجرا تشویق کنم امیدوارم در کارهای بعدی موفق باشند

اجرایی که سراسر خندیدم ( که به شخصه به شدت نیاز داشتم به خندیدن) اما به ... دیدن ادامه ›› چه؟؟؟ نمیدانم
همان که قبلا گفتم در مورد نمایش دیگری، نمایش پر بود از یک گونه روش القای معانی به شکل کاملا افراط گونه و به بدترین وجه ممکنه

نمایشنامه ای با اشخاص خارجی و nbc و cbs که سر از زلال افکار در میاره !!!!!! این دیگه چه جور دراماتورژی هست؟؟ یا همه ش را ایرانیزه کنید یا واقعا وقتی نمیتونید دست نزنید به نمایشنامه

من نمیدونم چرا کارگردانای ایرانی نمیخواهند قبول کنند که لازم نیست برای خنده انداختن مردم نیازی نیست به زور شوخی های مثبت 69 بچپونند توی نمایش
این نوع روش القای معانی جای خودشو داره که میتونه گاها یک کلمش کار دو صفحه توضیحو انجام بده اما حد داره نه اینکه 100 دقیقه مداوم گیر بدی به این روش ؛ شاعرم ته تهش سر از یه پیمانه در میاره نه اینکه با بشکه 120 لیتری خودشو خفه کنه

در سراسر اجرا خندیدم اما در پایان خنده ام تلخ بود از تئاتری که ندیدم