نمایش رو دیروز دیدم به نظرم کار خیلی متوسطی بود ، وجود آدمای خارج از داستان برای تکوندادن اون وسیله و حمل و نقل چیز ها به فضاسازی رو خراب کرده بود. می دونم که امکاناتشون کم بوده احتمالا اما بهتر بود طوری نور پردازی می کردن که اون وسیله و آدما دیده نشه این طوری خیلی خیالانگیز تر می شد.
در مورد نمایشنامه هم باید بگم خیلی گنگ بود و ریتم کار هم خوب نبود مثلا یه زمان طولانی راوی حرف نمیزد و مدام دیالوگ بود و کار رو خسته کننده کرده بود. صحنه هم تنوع نداشت یکسان بود یه دستگاه چرخان! میتونست به گذشته اون آدما بره و کاراکتر های دیگر رو مثل معشوقه هاشون رو اضاه کنه ، با این کار می تونست هم به داستان و شخصیتا عمق بده و هم تنوع کار رو بیشتر کنه. البته شاید گفته بشه کار موقعیت محور بوده اما به نظرم موقعیت هم برای تماشاگر گنگ بود (چون درست تعریف نشده بود) ازطرفی توی کارای موقعیت محور هم اگه شخصیتا خوب نباشن موقعیت توسط تماشاگر درست حس و درک نمی شه.
یکی از نقاط خوب کار آخرش بود که تماشاچیان می تونستند با روشن کردن فندک پایان کار رو رقم بزنند
کلا به دل نمی نشست آدمو همراه نمیکرد اون آنی رو که یه تئاتر خوب باید داشته باشه نداشت چیزی که آدمو تحت تاثیر قرار بده آدم درگیر شخصیتای داستان نمی شد برای همین من آخر کار فندکو روشن نکردم چون شخصیتا اصلا برام مهم نشده بودند.