قدرت و رسانه ی در دست قدرت تا عمق "خانه کاغذی " نفوذ می کند

نمایش خانه ی کاغذی را دیدم و بسیار لذت بردم .اگر چه نمایش نزدیک به 50 دقیقه بود اما پس از دیدن من را ساعت ها به فکر فرو برد.در این متن شاهد زوال و از هم پاشی بنیان خانواده ای هستیم که بازیچه ای هستند در دست حکومت قاهره و هجوم رسانه های در خدمت قدرت.پدر خانواده خسته و فرسوده در پایان زندگی آرزوهای بربادرفته اش را در فرماندهی به "خانه ی کاغذی" خود می جوید.مادر خانواده که آرزوها و روزگار از دست رفته ی جوانی اش را از چشم شوهر می بیند. و فرزندانی که سرخورده از جامعه جنگ زده به دامان همان خانواده پناه می آورند.این متن نگاهی واقع گرایانه به مقوله ی جنگ , حکومت وابسته به بحران و رسانه های در دست حکومت دارد.
و اما در مورد اجرای نمایش. سبکی را که کارگردان برگزیده بسیار هوشمندانه می بینم.چراکه تلخی بحران ها و حوادث را در غالبی شیرین به تماشاگر ارایه می کند.ریتم بسیار مناسب که به وسیله ی بازیگران کار به خوبی حفظ می شود.انسجام سبک اجرایی را به خوبی می توان در طراحی صحنه , لباس , موسیقی و بازی بازیگران دید.یکی از نقاط قوت این اجرا نحوه به کارگیری گروه موسیقی در کنار کار است.
به گونه ای که تشخیص تمایز اعضای گروه موسیقی و بازیگران از یکدیگر سخت است.در پایان دست مریزاد به همه عوامل کار می گویم.