X O Game

قاتل : ببخشید پول کتاب های ممنوع الچاپ مگه به جیب ایشون ( نویسنده بزرگ ) میره؟
دستفروش : افتخارش که میره!

کاگردان به خوبی توانسته مفهوم به روز نمایشنامه را ( هر چند که متن در سال 1375 به روی صحنه رفته است ) تبدیل به یک نمایش خلاق نماید. طرح مورد انتخاب برای اجرا از این جهت قابل توجه بود که کارگردان قاب ها و صحنه های مورد نظر خودش را به تماشاگرعرضه میکرد. در واقع بکارگیری هوشمندانه از ظرفیت های نور، باعث شده بود تصاویر از زاویه دلخواه کارگردان عرضه گردد و کارگردان به نوعی سینمائی عمل کرده بود. متن نمایش تا قسمتی دستکاری شده بود ولی آسیب ندیده بود. طراحی صحنه با توجه به کاگردان محور بودن نمایش منسجم نبود ولیکن از آنجا که کارگردان در هدایت تماشاگران به دریچه های چشمی خود نقش فعلانه ای داشته، در روند نمایش خللی ایجاد نکرده بود. هر چند که همان ایده ضربدر و دایره روی روزنامه ها حرف ها برای گفتن داشت.
سینا راستگو در ایفای قسمت "درستکارترین" کارکتر نمایش، بهتر از بخش"قاتل" آن عمل کرده بود. شاید آنهم به پتانسیل نمایشنامه بر میگردد.