هیولا نویسی

ابراهیم : با قلم قتل ها میکنن اینها!
طرح قرمز رنگ ترنج فرش، شاید نمادی از گرفتاری انسان هایی است در آگاهی اغراق آمیزشان ( و یا به تعبیری جهلشان ) که به دست خود و با کمک مداد قرمزی مسیر زیر پای خود را لابیرنت گونه ترسیم میکنند و به مرور زمان با پافشاری بر افکار خود، خود را در مسیر خط خطی شده قرمز رنگ گم شده و درمانده می یابند. قابل توجه است که طرح ترنج فرش ایرانی بر گرفته از آموزه های اسلامی است. قرمز نماد قدرت است و در عین حال در این نمایش به دست انسان هایی افتاده است که در مواجهه با واقعیت های زندگی از موضع ضعف در آمده اند. قرمز نماد فاتح بودن در هنگام ریخته شدن خون در پیروزی است ولیکن در طول اجرا سلاحی میشود به دست کوران و خواب زده گان در جنگی نابرابر و یکسویه. طراحی صحنه به خوبی محتوای نمایش را معماری کرده است. حتی بستر های خوابی که در یک راستا چیده نشده اند، دلالت بر عدم هم عقیده بودن شخصیت ها دارد.
کوری تاکید واصراری است برای ندیدن حقایق، خود را به خواب زدن ترجیح و انتخابی است در فاصله بین ممات و حیات بودن و اجاق زنی که کور است عقیم نگه داشتن ابرازعقیده را میرساند. شخصیت ها ( ابراهیم و یونس ) مدام در رفت و آمد بین خودآگاه و ناخودآگاه خود هستند، ناخوداگاه نمیتواند خوداگاه را به دلیل ... دیدن ادامه ›› یکجانبه بودن بیش از حد، ترمیم کند. در نتیجه پرسوناژ در رفتار درون گرایانه خود بیشتر دچار عدم تعادل هستند. ویدیو پروجکشن به خوبی و به موقع ناخودآگاه و عواطف پنهانی پرسوناژها را به تصویر میکشد . ناخودآگاهی که حاصل تجارب شخصی فراموش نشده و سرکوب شده و آثار به جا مانده از محرک های بیرونی آنها است. خود سانسوری شخصیت ها، که مقابل وجدان آگاه خودشان نیز قد علم میکند و سعی در ضبط امیال نفسانی آنها را دارد، در صدد برداشتن موانع بر می آید تا جائیکه دست به سانسور جامعه دفع شده خود میزند، با آنکه آنرا نمیبیند، منشا آن را در پدیدار های جسنی – نفسانی در مییابد. به تبع آن برون گرایی مرضیه و درون گرایی ابراهیم است که روابط شان را به سمت عدم احترام پیش میبرد. کارکترها در این نمایش خود سالم ندارند، در نتیجه نمیتوانند عناصر خودآگاه و ناخودآگاه خود را سازمان دهند. خود ضعیفی که با تصورات آشفته، آنها را در تاریکی قرارداده است؛ چشم فروبستن و حجاب ظاهری ! پرسوناژها به طرز شگفت انگیزی روانشناسی و پرداخته شده اند و تصورات غریب آنهاست که نمایشی سورئال را خلق میکند و مشخصا قصه در وضعی باورپذیر به وقوع نمی پیوندند. نورپردازی رمز آلود آبی رنگ مابین قرائت نمایشنامه در تاریکی های ( جهالت ) هر صحنه و فاصله گذاری بین آنها، روزنه امید و نمادی میشود از اعتماد سازی بین یک مثلث ایدئولوژیک که هیچگاه عملی نمیگردد.
در پرورش نمایشنامه هیولاخوانی مواردی چون با ارزش بودن موضوع، فراگیر بودن آن، منطقی بودن موضوع ( هر چند که زبان نمایشنامه ایهام دارد )، سنخیت و عینیت داشتن موضوع برای مخاطب به چشم میخورد ولیکن موضوع نمایش به دلیل عدم بکر بودن ماجرای آن چندان جذاب تلقی نمیگردد. پیام نمایش هیولاخوانی اثر گذار است ولی ماندگار نیست. ترکیب بندی صحنه ها به سلیقه "نغمه ثمینی " پیش میرود؛ تبدیل شدن مدام پدیده های عینی به مفاهیم ذهنی. هرچند که به نظر میرسد که محمد یعقوبی اتکا به متن دارد ولی در پایان این بازیگری است که نقطه عطف نمایش میگردد.

- و آنها که مردان و زنان با ایمان را به خاطر کارى که انجام نداده ‏اند آزار مى‏دهند متحمل بهتان و گناه آشکارى شده‏ اند.
سوره احزاب – آیه پنجاه و هشت