در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال آریو راقب کیانی | درباره نمایش بر پهنه دریا
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 01:41:31
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
مرغ دریائی

قحطی اندیشه های اجتماعی در حکومت های مستبدانه، منجر به خورده شدن هستی اندیشه می شود. جامعه ای که گرسنگی دیکتاتور گونه اش را در هضم آرمان هائی چون آزادی، عدالت و حقوق بشر می یابد. فلسفه بافی هایی به ظاهر ارزشمندی که زیر سایه تک بعدی بودن به ضد ارزش خود تبدیل میشوند. می اندیشم، پس بهتر است که نباشم.
"بر پهنه دریا" پارسا پیروزفر حکایتگر کابوس خنده آوری است که براستی توانسته است مخاطب خود را میان خواب و بیداری نگه دارد و او را همراستا با گروتسک اجرا میکند. کارگردان اگر چه بنا به اقتضای نمایشنامه به شخصیت های تیپیک رو نمی آورد ولی در آشنا کردن مخاطب با مفاهیم فراتر و اضافه شده به متن، ماهرانه تخیل تماشاگر را به کار میبندد. کمتر پیش آمده که کارگردانی به این ساده گی و فارغ از روی آوردن به هر گونه پیشرو بودن، در عین ارتقا، متن را با بازیگر پیوند دهد. صحنه پایانی نمایش اوج دراماتوژی اثر بوده است، آنجا که " کشتی شکسته کوچولو " با بازی سیاوش چراغ پور در نقش مجسمه ای ظاهر میشود که هم میخواهد مجسمه آزادی آمریکا باشد که در تضاد با Statue of Liberty در دست راستش به صورت نمادین آتشی شعله ور است و در دست چپ خود به صورت سمبلیک حاوی لوح سنگی استقلال و هم میخواهد مجسمه عدالت باشد که با روی آوردن به روش عقلی در باب طنز به حد اعلای وحدت تعارض ها و متضاد ها در معنا بخشیدن به آزادی و عدالت برسد. بازی هوتن شکیبا هم مثل همیشه پر از دیالوگ های درونی است که تماشاگر را در سکوت کلامش به شنیدن دعوت میکند. یا در جائی دیگر از صدای ... دیدن ادامه ›› مرغ دریائی وام گرفته میشود که شاید یادآور جاناتان مرغ دریایی باشد که نوای آگاهی و اندیشیدن را میخواند که در حال دور شدن است و تنها چیزی که به کمال رسیدن بشریت را به یادگار میگذارد، له شدن در نظام طبقاتی است. با افزودن هوشمندانه کوسه به متن است که آدم خواری کوسه ای برای تماشاگر رعب آور و اضطراب انگیز جلوه مینماید و آدم خواری آدم ها امری انسانی!
طنز سیاه نمایشنامه به وضوح در اجرا منتقل میشود، رسالت موقعیت نمایشی خود را که همان اندیشه – خنده است را حفظ مینماید و در عین حال در جهش از فضاهای برون قابی و درون قابی ، طنز را به ابتذال و انحراف نمیکشاند و نشسته بر زورق سرگردان نگاه منتقدانه خود بر جامعه در اقیانوس درشت گویی ها غرق نمیشود.
" آزادی! کلمه آزادی به خودی خود دارای هیچ مفهومی نیست. تنها آن آزادی معنی و مفهوم دارد که حقیقی است، یعنی مطلق است و بی کم و کاست. "
مشتاق بودم برم ببینم این کارو و در راستای صحبتهای شما اشتیاقم بیشتر شد .
جاناتان مرغ دریایی برام خاطره ی خیلی قشنگییه که از دوران نوجوونیم همراهمه
۱۰ شهریور ۱۳۹۳
"جامعه ای که گرسنگی دیکتاتور گونه اش را در هضم آرمان هائی چون آزادی، عدالت و حقوق بشر می یابد"

چقدر خوب جانمایه نمایشنامه رو گفتی آریو جان.مرسی
۰۲ مهر ۱۳۹۳
@ابرشیر : سپاس از نگاه همراهانه شما
۰۶ مهر ۱۳۹۳
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید