میمون درون

نمایش گزارش به آکادمى بر مبنای دراماتورژی داستانی کوتاهی به همین نام از فرانتس کافکا را میتوان انکاری دانست بر تمدن گرائی نوین و رویکردی مصرانه بر بدوی گرائی. هویت انسانی میخواهد در قامت پترقرمزی یا همان میمون راوی پرده برداری شود، از سعی بر سنجیده سخن گفتن، از تفکر عاقلانه ظاهری داشتن، از دست دادن، از پیپ کشیدن، از عرق خواری تا تلاش نافرجام برای آزادی.
پتر تلاش خود را برای رسیدن به هویت انسانی دارد ولیکن نگاه خود را به طبیعت میمون گونه اش حفظ میکند، با این حال برای رهایی از قفس چاره ی بقا را در همزیستی و تقلید بی چون و چرا از افعال انسانی میداند. میفهمد که لجاجت برای بازگشت به اصل و ریشه اش کارگر واقع نمیگردد و شرایط جبری اش او را وادار مینماید که در نتیجه آن از قیود ذهنی خود چشم پوشی کند و نا خواسته تن میدهد به اصولی که برای او غیر اصولی است. او ترجیح را بر دست آموز شدن میبند تا او از دو انتخاب ممکن یعنی باغ وحش یا تماشاخانه به دومی راه پیدا کند. طرز تفکر تکامل نیافته او همیشه همراهش هست از جمله نشان دادن جای گلوله در ناحیه کفل اش و نمیتواند با خود تمایز بین بیان حقیقت تیر خوردن در پائین کشیدن شلوارش و ارائه بهترین رفتار در شخصیت داشتن را تشخیص دهد. او میخواهد به سبک قدیمی و وحشی وار خود که بازخوردی از بیولوژیک اش است رفتار کند. در سخنرانی خود بارها مکث میکند. خود را در یک دوگانگی بین آنچه بودن و آنچه هستنش مییابد و سعی میکند با لکنت و طومانینه خاص خود بازتابی از هویت جدید خود را که همان گریز از بدویت است ارائه نماید. به راستی آرش خاموشی هر از گاهی مرز بین اساطیری فکر ... دیدن ادامه ›› کردن و عقلانی فکر کردن را با بازی خود به تماشاگر منتقل میکند. آرش خاموشی در این تک گوئی چهل دقیقه ای به خوبی توانسته است افسرده گی های یک میمون و واگویه های درونی او را به نمایش بگذارد.
و اما پتر قرمزی سعی دارد بسان انسان فکر کند ولی در عین حال توانایی یاد آوری ندارد. همه چهره های انسان ها را یکی میداند و قدرت تفکیک آنها از هم را ندارد. حساب زمان از دستش خارج شده میداند که پنج سال از میمون بودن او گذشته و آنچه از هویت خود است را میطلبد ولی نمیداند زمان بینهایت با محاسبه تقویم وار لازم جهت رسیدن به از خود بیگانه شدنش چقدر طول کشیده است.
او هر از گاهی میتواند خصوصیات خود را القا کند، آنجا که بر مربی خود حتی موثر میگردد یا حتی کنایه ای میزند به شنوندگان خطابه اش که شما نیز دوران میمون بودن خود را پشت سر گذاشته اید و سعی میکند با بیان اشتراکاتی با انسان های پیرامونش آنها همسان خود و یا بالعکس نماید. دکور ساده و هوشمندانه این اجرا نمایانگر این مطلب بوده است که تمام تلاش این میمون برای احساس کردن آزادی ولو نه چندان بزرگ بی فایده بوده است و او تنها آزادی جسمانی خود را یافته است و نهایتا به اسارت سهمگین تری مبتلا شده است که آن کتمان ظاهر حیوانی اش و انسانی رفتار کردن است حتی به قیمت پوست کندش. دیگر نشان قرمز بودن پتر را به جای تیر به گونه اش نمیشناسند بلکه پاپیونش معرف او است. او همچنان خود را در قفس می یابد، در سخنرانی برای نخبگانی که باید معلومات و سطح سواد خود را به رخ آنها بکشد، محصور است در اندیشیدنی که اجازه نشستن کامل و ایستادن کامل را از او گرفته است و این است جریان تکامل انسانی. او در پایان سخنرانی اش به شکلی اجتناب ناپذیر و غریزی، بازگشت دارد به حقیقت و منشا پیدایش وجودی خود. یعنی بازگوئی همدم شدن با شامپانزه ای ماده.
پتر قرمزی : دوران میمون بودن شما، آقایان محترم، چنان چه چنین وضعی را پشت سر گذاشته باشید، نمیتواند دورتر از میمون بودن من باشد. ولی هر کسی که در روی زمین راه میرود در پاشنه های پای خود احساس غلغلک میکند : چه شامپانزه صغیر و چه آشیل کبیر.