پرویز شهبازی همچنان در نفس عمیق به سر میبرد. گویا میخواهد داستان را از منظر دیگر روایت کند. جاده چالوس و خوابگاه دختران آدرس نفس عمیق را می دهند. این بار میخواهد آیدا ( نازنین ) را مقابل کامران نفس عمیق ( فرید ) قرار دهد و مصاف این دو را نمایش میدهد. اینبار دیگر آیدا با منصور تا سد کرج همراه و همسفر نمیشود. زمان به عقب بر میگردد. آیدای نفس عمیق ( نازنین دربند ) در دانشگاه تهران قبول شده است و کامران ( فرید ) هنوز به پوچی نرسیده و زنده است. در جاده چالوس است و هنوز به سد کرج نرسیده و در طی تماسی به تهران بر میگردد.
فیلم دربند، تمام المان های فیلم نفس عمیق را دارد. جامعه ای که در آن همه میخواهند همدیگر را فریب دهند و به یکدیگر دروغ بگویند، فاقد هرگونه احساساتی گری است و نمایشگر نسلی است که از خانواده گریزان است. از دوربین روی دست استفاده میکند ولی مثل نفس عمق در به چالش کشاندن ذهن پرسشگر تماشاگر ناتوان است.
پرویز شهبازی دوست دارد حتی بعد از صحنه تصادف همچنان فیلمش را روایت کند و ادامه دهد. جائیکه انتظار هر تماشاگر با نگرش نفس عمیقی این است که حس تعلیق ایجاد شود که بر اورده نمیگردد.