درود بر «بهبود» بامزه، آقای مهران احمدی
من در سفر برون شهری با اتوبوس فیلم را تماشا کردم و حقیقتا لذت بردم. هیچ سکانس و اتفاق اضافه ای در فیلم نبود. همه ی شخصیت ها در پیوند با هم در فیلمنامه ای فکر شده خلق شده بودند. اتفاق ها زنجیروار به هم گره خورده بودند. تدوین خوب!
رضا عطاران درخشان تر از همیشه، در کانون فیلم است. فقط حس می کنم و شاید به غلط حس می کنم انگار یک جوری، هومن سیدی را در فیلم جا داده اند تا ستاره های فیلم کامل شود. اصلا شروع فیلم هم با هومن سیدی به نظرم بیشتر برای جلب نظر تماشاگر عام است، مگرنه، فیلم نیازی به فلاش بک نداشت؛ فلاش بکی که با هومن سیدی شروع می شود، اما به حوادث پیش از تولد وی بر می گردد و از زبان راوی کل روایت می شود. غیر از این تناقض در متن فلاش بک و حضور «زورکی» هومن سیدی، هنرمند محبوب من، هیچ ضعف دیگری ندیدم.