من هم دنبال نقد سورنجان گشتم. خیلی خوب نوشتید. من ادبیات مخصوص نقد فیلم رو ندارم. اما چند باگ عجیب داشت. در شرایط نرمال یه آدمیزادی خیلی باید گریه کند تا به هق هق بیفتد. و در این فیلم سوژه 15 ثانیه از شروع اشک ریزانش نگذشته بود که ادای هق هق درمیاورد!
مدل نزدیک و دور شدن زوج اصلی هم کمی دور از زندگی نرمال بود. به نظر میرسید زنی که خودخواسته بستر مشترک رو ترک کرده در سکانس پایانی از مرد اجازه میگیرد که در تخت مشترک بخوابد!
کلا جز بازی بهدخت ولیان و لوکیشن زیبا که هم نوستالژیک بود هم پائیزی، چیز دیگری خواستنی نبود!

درودها نکو فرزندم
من از شما و نقد و نظر خوبتان ممنونم .
و هنرمند شمایان ، فرزندان به اندیشه و اهل قلمم هستید .
و من به تحسین نگرنده مادر و معلمی بس به سعادتمندی ، گرامیم .

از همه جهت فیلم زیبایی بود به جز داستان...