چقدر این نمایش رو من دوست داشتم , همه چیز عالی بود . بعد از مدتها یه دکور واقعی تئاتر دیدم , سازه هایی که مطمئنا کلی وقت و هزینه صرف ساختش شده و فضای نمایش رو به بهترین شکل نشون میده , استفاده از نور بسیار خوب بود . البته فکر میکنم اون دود اواخر نمایش یه مقدار زیادی بود , شاید هم دستگاهه مشکلی پیدا کرده بود چون هر چند ثانیه یکبار یهو ازش دود خارج میشد .
متن فوق العاده خوبی بود , نمیدونم از جایی اقتباس شده بود یا ایده نویسنده بود اما پر بود از جملات قصار و تاثیر گذار . شرح گذشته و حال و احتمالا آینده جامعه ای مثل جامعه امروز خودمون
بازیها اکثرشون عالی بود , بازی حسین امیدی رو تو سریال همگناه خیلی دوست داشتم , اینجا هم عالی بود . یه نکته جالب برام میثم نوروزی بود , وقتی به این فکر میکردم که این بازیگر بعد از این اجرا باید بره سالن شهرزاد و توی بوکسور شمالی غلیظ حرف بزنه و یه نقش متفاوت بازی کنه بیشتر از بازیش لذت میبردم
گروه موسیقی خیلی خوب بود , هرچند اگه زنده هم نبود فکر نمیکنم تاثیر بدی روی نمایش میذاشت
راستش من این نمایش رو نمی خواستم ببینم , فقط بخاطر ارادتی که به خانم شعبانی دارم و نامشون رو به عنوان طراح لباس دیدم تصمیم گرفتم برم , ولی واقعا خوشحالم که دیدن این نمایش خوب رو از دست ندادم . توصیه میکنم شما هم از پیش قضاوت نکنید و این اجرا رو ببینید