من فقط میتونم برای این نمایش غر غر کنم . نیم ساعت با تاخیر شروع شد بدون معذرت خواهی و اطلاع رسانی , فکر کنم به اندازه تماشاچیها عکاس تو سالن بود , فقط 6 تا رو من شمردم , یعنی رییس جمهور می خواست بیاد انقدر عکاس لازم نبود . به این عکاسی که کنار من نشسته بود میگم اینا سایلنت نمیشه ؟ یعنی تا آخر همین صدای تر تر تر رو می خواد بده ؟ میگه تو منوهاش گشتم اما قطع نمیشه . یعنی اگه به منم یه دوربین داده بودن همینقدر از کاراییش اطلاعات داشتم که این بنده خدا داشت .
خلاصه از شکنجه های عکاسان عزیز که بگذریم من چیز زیادی از هنر نمایش ندیدم , موسیقی زنده که خیلی عجیب بود , تو بیشتر مواقع بی ربط به بازی بود . نوازنده خانم هم به جای سنج یه سینی آویزون کرده بود کنارش ده دقیقه یه بار می زد نصف ردیف یک و دو سکته میکردن .
به جای لباس پارچه ای با ضربه گیر و کاغذ و پلاستیک لباس درست کرده بودن که نه تنها زیبایی نداشت که کثیف و رنگ و رو رفته و زشت و پاره شده بود . من که هرچی زور زدم شعورم نرسید چرا اینا جای لباس خودشون رو کادو کرده بودن .
بازیگرها اکثرا بسیار جوون و مستعد بودن , کاملا میشد فهمید دارن تمام انرژیشون رو میزارن , اما اکثر بازیها تصنعی , غلو آمیز با یه طنز بی مزه بود . فکر کن انگار متن برشت رو بدن حاجی فیروز بازی کنه .
فکر کنم امسال تا الان 30 , 40 تا نمایش دیدم , اما این اولین بار بود که از دقیقه 15 دلم می خواست پاشم برم بیرون , بی منت به احترام حضور خانم ادبی و اینکه عاشق هنر ایشونم ( مخصوصا اجرای خونین زار امسالشون ) تا انتها نشستم , ولی متاسفانه این نمایش من رو راضی نکرد ,