شدیدا معتقدم نمایشهایی با متن کهبد تاراج رو دوبار باید دید , دفعه اول میفهمی چیا تو امتحان میاد میخونی , دفعه دوم با تقلب میری حالشو میبری . متن زیبا اما سخت مثل همیشه که من تماشاگر عادی و کم سواد باید با کلی مطالعه قبلی بشنوم تا بفهمم داستان چیه . اما زیباست , هرچند هنوزم برای من شماره یک نمایش ط بود که خیلی دوستش داشتم .
بازیها بسیار خوب بود , البته اکت پیچیده ای نداشت و بیشتر تسلط در بیان بود که هر دو بازیگر توامند هستن . صحنه مینیمال و پر از نشانه . البته این سالن سالن استانداری نیست , صندلیهای ناراحت , سقف کوتاه , عایق بد صوتی , تهویه نه چندان خوب , اما تمام تلاش شده بود بهترین خروجی رو به تماشاگر بده . استفاده خوبی هم از نور و موسیقی شد .
امیدوارم یه بار دیگه فرصت بشه ببینم , مطمئنا دفعه بعد میتونم خیلی لذت ببرم .
خداقوت , موفق باشید .