دیدن این نمایش زیرخاکی های درونمو بیرون کشید، دوتا مونولوگ آخر هم برام حرفهایی داشت که بعد از سه روز هنوز جا موندم توشون
نمایش دوستداشتنی با بازی های عالی

(واقعیت اینه که جزئیاتن که زندگی رو میسازن، نه کلیات
دوست داشتن و عاشق شدن یه چیزِ کلیه اما اینکه چطور عاشق بمونی و چطور دوست داشته باشی میشن جزییات یه رابطه!)
.
.
.
این دیالوگم از کامنت آقای محمد جواد دزدیدم ? چون خیلی دوسش داشتم