وارد سالن که شدم و بوم نقاشی رو دیدم یه لبخندِ بزرگ پهن شد رو صورتم و تا آخر نمایشم همراهم بود
یه حس و حالی داشتم که انگار دوباره داشتم شور زندگی ، دختری با گوشواره ی مروارید و رنج و سرمستی میخوندم ?
واسه من که عاشق رنگ و نقاشیم لذت خالص بود
امیدوارم شب های آینده سالن خالی نباشه چون این نمایش لایق دیده شدنه
بدرخشید ?