نمایش پر جمعیت و پر آکساسوار واقعا کارکردنش سخته ! ولی با این وجود من نظم ِ کار رو دوست داشتم
ریتمش هم نه اونقدری کند بود که اذیت بشی نه اونقدری تند که جا بمونی
مناسب بود .
با بخش " بیرون پشت ِ در" ش به شدت ارتباط برقرار کردم ... و دیالوگ هاش کاملا به جا و به موقع ضربه می زد .
طراحی لباس هاش جالب بود و یکی از نقاط قوت ِ کار بود .
موسیقی که عالی بود . درد داشت ... مثل ِ پایی که از جنگ به یادگار برگشته ...
خیلی از ایده هاش نو بود و کپی برداری نبود برخلاف نمایش های فعلی . اینکه صابر ابر به راحتی نقش یک زن رو پذیرفته بود و خوب هم در آوارده بودش خوشحال کننده بود .
هوتن شکیبا که محشر ِ کلن بازیش :)
باید به تلاش و انتخاب های کارگردان آفرین گفت